
'DUIZEND GELE, DUIZEND ROOIE,
wensen jou het allermooiste. Wat m'n mond niet zeggen kan, zeggen tulpen uit
Amsterdam'. Een liedje wat Herman Emmink ooit in 1957 bekend maakte.
Oer-Hollands zou je zeggen, maar het blijkt toch van Duitse origine. Kan ook eigen-lijk niet anders. Amsterdamse tulpen?
Kan gewoon niet waar zijn. Nóg ouder is 'Naar de bollen' van
Louis Davids. Dat dateert uit 1931.
Davids presenteert een stel dat met de fiets en kinderen naar de Keukenhof gaan.
Ma wil heel graag kijken en pa interesseert het geen bal. Plus jengelende kinderen;
enfin
ruzie dus...
Naar de bollen, naar die prachtige bollen.
Waar je sprakeloos geniet, van de kleuren, die je ziet.
Naar de bollen, die heerlijke bollen,
Want die zie je maar éénmaal in het jaar...
Klik op de foto voor de vergroting.
 'DE BOLLENSTREEK',
zo leerde Hank vroeger op school, lag vroeger rotsvast tussen Haarlem en Leiden. Maar de
tulpenbol rukt steeds verder op in Nederland. Dat komt omdat het vrij goed gaat
in die sector. Deze foto's zijn op een steenworp afstand van Oldelamer genomen. De
panoramafoto boven is gemaakt op één van de vele bollenvelden rond
Kuinre. De bomenrij is het laatste stuk Kuinderbos, dat in de winter nog
vervelend in het nieuws kwam omdat er tijdens de stormen zoveel bomen opgewaaid
zijn.
Als je vervolgens richting Amsterdam rijdt via de N351 en de A6 houdt het eigenlijk
niet op met die Mondriaan schakeringen in het land-schap. Zelfs Tot vlak voor
Almere zijn er nog kleurige lappendekens van een bollenkweker te zien.
Klik op de foto voor de vergroting.

TULPENBOLLEN IS BIG BUSINESS
en het gaat steeds beter in deze branche dus de bollenvelden rukken op in Nederland. Met deze
foto's over de tulpenbollen kan Hank weer een lang gekoesterde wens van zijn
lijstje schrappen. Door zijn persoonlijke mobiliteit was Hank er al vele malen
langs gereden, maar was het nog niet één keer gelukt er een paar knappe plaatjes
van te schieten. Dan had hij z'n fototoestel niet bij zich, was nog te vroeg in
het jaargetijde, slecht weer,
noem maar op!
Wat trouwens niet meevalt is
om er een apart plaatje van deze enorme pelotons te schieten. Hiernaast ligt Hank
even met z'n buik in het zand tussen de rode´tulipa´. Als
je op de foto klikt, zie de gele variant, die nog mooier afsteekt tegen
de blauwe lucht!

TULPENMANIE. In de 17e eeuw (1630 - 1637) ontstond er in
de Republiek der Zeven Vere-nigde Nederlanden rond de tulpenbol een bizarre
tulpenmanie, ook wel "tulpenrage", "tulpengekte", "tulpomanie" of "bollengekte"
genoemd. Plotseling werden tulpenbollen speculatieve handelswaar. De gekte dreef
de prijzen op tot exorbitante hoogte, zelfs tot de bol zijn gewicht in goud
waard was.
De rage was eind 1636, begin 1637 op zijn hoogtepunt. In februari 1637 zakte de
'bollenmarkt' even plotseling in als zij ontstaan was; veel bollenspeculanten
bleven berooid achter. Tulpen werden gekweekt in allerlei kleuren en door
kunstschilders, zoals Nicolaes van Verendael op stillevens uitgebeeld. Vaak
waren strepen op de bloem niet genetisch bepaald maar het gevolg van een
virusbesmetting!
BOLLENSECTOR ZIT IN DE LIFT.
De opbrengst in deze sector over 2006 is beter dan in 2005. Volgens de
cijfers stijgt het rendement ieder jaar met 4 à 5 %.
Goed voor de investeringen omdat schaalvergroting, technologische vernieuwing
en meer aandacht voor duur-zaamheid grote sommen geld vragen.
In de Noordoostpolder en in de kop van Noord-Holland zijn tegenwoordig de
grootste concentraties. Het totale bollenareaal steeg in 2006 bijna 1.000
hectare, van 23.000 naar 24.000 hectare. De tulp is met 10.075 hectare het
belangrijkste gewas. Nederland neemt meer dan de helft van de wereldproductie
voor zijn rekening en kent bovendien een hoge opbrengst per hectare. Nieuwe
afnemer: Japan! Klik op de foto voor een vergroting!
Of klik op het knopje hieronder voor een beetje 'Amsterdamse' nostalgie...
OVER JAPAN GESPROKEN; de Japanse sierkers staat in
hier bloei. Gewoon een genot om naar te kijken, tenzij je niet van rose
houdt. Deze staat aan de Kerkeweg tegen een sloot. Als je
op de vergroting klikt zie hem vanuit een iets ander hoek. De 'prunus
serrulata' geeft meestal geen vruchten en komt van nature voor in het gebergte
van West-China, in Korea en Japan.
De boom of struik bloeit in Nederland eind april/begin mei met meestal gevulde
bloemen. Er zijn echter ook soorten met enkele en halfgevulde bloemen. De
Japanse sierkers vraagt een voedselrijke grond en veel vocht. Goed beschouwd heb
je alleen in de lente echt plezier van deze boom!
BLAUWE
DRUIFJES. Ook van die mooie voor-jaarsbloemetjes, die nooit je
teleurstellen. De bolletjes worden in oktober en november geplant en je
hebt er geen omkijken meer naar. De blauwe bloemen verschijnen vaak al in maart,
maar in april en begin mei bloeien ze in volle glorie en vrolijken elke tuin of
terras op. Bovendien combineren ze schitterend met andere voorjaarsbloeiers.
De bloemen worden ook wel Muscari of druifhyacint genoemd. Aan de naar muskus
geurende bloemen dankt het blauwe druifje de naam Muscari. Van nature komen ze
o.a. voor in de landen rond de Middellandse Zee, maar ook in ons klimaat voelen
blauwe druifjes zich prima thuis. Ze zorgen in elke tuin voor een prachtig
bruisend blauw accent. Klik op de foto voor een
vergroting!
MET
BLOESEM
worden alle bloemen van een boom aangeduid. De term wordt vooral gebruikt voor
bloeiende fruitbomen. In de Betuwe worden sinds lange tijd tijdens de bloei van
de hoogstambomen van de appel, peer en kersen bloesemtochten gehouden.
Dit zijn tochten die de deelnemers lopend, per fiets, auto of ander
vervoermiddel langs de bloeiende en geurende bomen. Maar ook in Oldelamer is er
bloesem in overvloed. Of-schoon het hier een behoorlijk agrarische gebied is,
staan er fruitbomen genoeg. Vooral in boomgaarden rond de boerderijen.
Hier-naast de bloesem van een blauwe druif. Een-maal rijp is de vrucht eetbaar,
maar de flinke stekels op de takken van deze boom tem-peren snel je
enthousiasme. Maar de bloesem is fraai om te zien! Klik op
de foto voor een vergroting!

DE MAGNOLIA. Trouwe
bezoekers hebben
hem recentelijk op de voorpagina zien staan; 'Magnolia’s magic, it makes maggie
shine' zong Frank Sinatra in 'American Beauty Rose'. Inderdaad de bloesem van de
magnolia is verpletteren mooi,
maar zeer kortstondig aanwezig. Dit jaar nauwelijks van kunnen genieten door het extreme
weer. Het is een boomsoort uit de
tulpenboomfamilie.
De omschrijving van het geslacht is nogal aan discussie onderhevig.
Minder
bekend is dat hooikoorts prima te behandelen met de bloemen van
chrysanten én magnolia die gewoon in de Hollandse tuin bloeien. 'Het wordt al
eeuwenlang gebruikt en hebben hun werking bewezen' zegt de web-site van wikipedia. Het is maar dat je het weet... Klik op
de foto voor een vergroting!
DE
MEESTE TULPEN IN ONS DORP ZELF staan te pronken in de
voortuin van Johan en Annie Beijk op Hoofdweg 60. Je ziet er een bonte
schakering van tulpenkleuren en blauwe druifjes. Johan en Annie hebben geluk dat Hank niet naast hen woont. Hank had vroeger namelijk een
kat die 'poes' heette.
Poes was stapelgek op tulpen.
Waren vroege-re buren
apetrots dat er eindelijk een kleurig haagje tulpen in de voortuin
stond, lagen ze de volgende dag allemaal doorgeknakt, vernield en zielig te wezen. Totale
verbijste-ring natuurlijk over deze vorm van vanda-lisme. Wie had dat geflikt? Poes
natuurlijk! Op de dag dat wij afscheid van haar moesten
nemen, ze kon niet meer eten, hebben we nog een bosje tulpen voor haar gekocht.
Ze heeft ze nog lekker doorgeknauwd. Bovendien is ze er kwiek bij gebleven en is
uiteindelijk 16 jaar geworden.

EEN SIMPELE PAARDENBLOEM .
Heb je die wel eens goed bekeken? Het bloemhoofdje wordt vaak aangezien voor
één bloem, maar is in feite een hele verzameling
kleine bloemetjes. Het bloemhoofdje van een paardenbloem bestaat uit alleen gele
lintbloemen, die aan het eind prachtige krullen! Klik op
de foto voor een vergroting! Je zult verbaasd staan over de
schoonheid!
De stengel is hol en heeft geen bladeren. Bij kneuzing komt uit de plant een witte
vloeistof, die paardenbloemenmelk wordt genoemd. Paardenbloemen worden ook wel
gegeten. Bladeren worden hiertoe overdekt met zand, waardoor ze verbleken. Ze
worden dan molsla genoemd. Vroeger werd in de lente in molshopen naar gebleekte paarden-bloembladeren gezocht, vandaar de naam molsla.
UITGEBLOEIDE PAARDENBLOEMEN.
De lente is nauwelijks begonnen of je ziet deze nu ook al weer. De paardenbloem is in Drenthe bekend als hondstong en als hondenbloem
in Groningen. In het Nederlands is hondstong ook de benaming voor een andere
plantensoort. In Limburg en in Vlaanderen (België) wordt de paardenbloem ook wel
pisbloem genoemd.
Naar de paardenbloem is een bekende uitzondering in de Nederlandse spelling
genoemd, de paardenbloem-regel. Tot de spellingwijziging van 2005 gold dat er
geen tussen-n werd geschreven in een samenstelling waarvan het eerste deel een
dierennaam is en het tweede deel een plantkundige aanduiding. Paarden-bloem is
het bekendste woord dat onderwerp was van die uitzondering, vandaar de
paardenbloemregel.

De
foto's op deze pagina zijn van Hank Dussen. Herman Emmink en z'n 'Tulpen uit
Amsterdam' kunt beluisteren dankzij Nico Huijg's The Oldie Station op
http://home.wanadoo.nl/nchuijg/
Lees alles!
|